اریگامی - ۳

کاربرد اُریگامی در صنعت

برای دیدن اجرامِ اعماق آسمان به تلسکوپ‌های بسیار قوی نیاز است. نوری که از این اجرام پس از گذشت میلیون‌ها سال و گذر از مسافت‌های طولانی به ما می‌رسد، ضعیف و ناچیز است و تنها تلسکوپ‌هایی با توان گردآوری بالا می‌توانند اثری از آثار این اجرام دور را به‌ ما نشان دهد. راحت‌ترین کاری که برای افزایش توان گردآوری تلسکوپ می‌توان انجام داد، بزرگ کردن قطر دهانه‌ی تلسکوپ است. از سوی دیگر برای تفکیک تصاویر نزدیک به‌هم، مثلا وقتی قرار است سیاره‌های یک منظومه‌ی دور را از هم تشخیص دهیم، یا جزییات تصویر یک کهکشان بسیار دور را ببینیم، تلسکوپ‌مان باید توان تفکیک نقاط نزدیک به‌هم را داشته باشد، یعنی تصویر هر نقطه در تصویر تلسکوپ باید آن‌قدر واضح باشد که با تصویر نقاط همسایه‌ی خود درهم نشود. خوش‌تراش بودن آینه یا عدسی تلسکوپ، و نیز اندازه‌ی قطر دهانه‌ی آن پارامترهای موثر بر توان تفکیک تلسکوپ هستند. پس ساخت تلسکوپ‌هایی با دهانه‌های بزرگ، رویای اخترشناسان است.

اما در زمین نمی‌توان به‌خوبی از تلسکوپ‌های بزرگ استفاده کرد. زیرا تلاطم همیشگی جوِ زمین، سببِ از بین رفتن وضوح تصاویر تلسکوپ‌ها می‌شود. هرچه تلسکوپ قوی‌تر باشد و بزرگنمایی بیشتری داشته باشد، اثر منفی جوِ زمین بر تصویر بیشتر می‌شود. برای کم‌کردن این اثر، تلسکوپ‌های بزرگ را در نقاط مرتفع، با آب‌وهوایی نسبتا پایدار نصب می‌کنند تا در حدِ امکان اثر جو را کم کنند.
هابل اولین تلسکوپی است که برای فرار از این محدودیت‌ها، به خارج از جوِ زمین فرستاده شد. این تلسکوپ با آینه‌ای 2.4 متری، می‌تواند مدت‌های زیاد به یک نقطه از آسمان خیره شود و تصاویری بسیار بهتر از تصاویر تلسکوپ‌های زمینی از اعماق آسمان تهیه کند. به‌این‌ترتیب، امروزه ساخت تلسکوپ‌هایی قوی و انتقال آن‌ها به خارج از جو زمین، یکی از ماموریت‌های سازمان‌های فضایی است؛ اما با توجه به محدودیت اندازه‌ی شاتل‌های فضایی، تنها تلسکوپ‌هایی با اندازه و جرم کم را می‌توان به فضا منتقل کرد. کلید حل این مشکل، استفاده از تکنیک تاکردنِ قطعات تلسکوپ است.
Eyeglass نمونه‌ای از طراحی نسل جدیدی از تلسکوپ‌های فضایی است، که عدسی اصلی آن 5 متر قطر دارد. این عدسی در واقع از 72 عدسی بسیار سبک و تخت، به ضخامت تنها 0.7 میلی‌متر، ساخته شده‌است که جرم بسیار کمی دارند و طوری کنارهم قرار گرفته‌اند که بر روی هم تا می‌شوند و حجم بسیار کوچکی را اشغال می‌کنند.

طراحی قطعات عدسی Eyeglass و یافتن روشی برای تاکردن و بازکردن آن، نزدیک به یک سال زمان برد. ساخت عدسی در مدت 100 روز انجام شد و پس از انجام آزمون‌های اپتیکی و نیز آزمون‌هایی برای اطمینان از فرآیند تاشدن عدسی، آماده‌ی انتقال به خارج از جو و نصب بر روی بدنه‌ی تلسکوپ شد.

عدسی‌های این تلسکوپ از نوع عدسی‌های فرنه هستند که با روشی متفاوت از عدسی‌های معمولی، نور را گردآوری می‌کنند.

این مقاله هم که از سایت شبکه مدارس  بود.

امیدوارم خوشتون اومده باشه .

فعلا بدرود